Ahmet AKIN – Yeminli Mali Müşavir

     “Vergilendirilmiş kazanç kutsaldır” sözünü birçok vergi dairesinde görürüz. Vergi mükellefleri ya da mükellef olması gerekenlerin bu söze ne kadar itibar ettikleri Devlet’in resmi rakamlarından anlaşılıyor. Resmi rakamlara göre kutsal olmayan kazançlar kutsal kazançlardan çok daha fazla. Kişilerin manevi yönden değer verdiği, güçlü bir dini saygı uyandıran görüş ve inanç olarak tarif edebileceğimiz kutsallık kelimesini, vergi konusunda kullanmamak doğru olacaktır. Çünkü, çok anlamlı bir kelime olan kutsallık kelimesine, kayıtdışı ekonomi ve bununla birlikte değerlendirilmesi gereken vergi kayıp ve kaçaklarının çok yüksek olduğu ülkemizde gereken önemin verilmediği görülüyor.

     Uluslararası Rüşvet Anketi sonuçlarına göre; Avrupa Rüşvet Liginde 1’inci, Dünya Rüşvet Liginde ise 6’ncı sıradayız. Dünya sıralamasında bizden önceki ülkeler Liberya, Afganistan, Irak, Hindistan, ve Gana.  Bu tablo, gerçekten çok utanılacak bir tablo. Sadece okuyup geçmekle sorun çözülemiyor. Devlet, hükümet, vatandaş ve tüm halkla birlikte bu utanç tablosundan kurtulmamız gerekiyor. Öncelikle yapılması gereken de, aşırı servet ve sermaye birikimleri ile harcamaların nereden geldiğinin sorulmasından geçiyor. Böyle bir konuyu gündeme getirdiğinizde, hemen, koro halinde söylenen şu sözlerle karşılaşıyorsunuz; “Sıcak para ve sermaye Türkiye’den kaçar”. Kaçarsa kaçsın. Türkiye’nin suç ekonomisinden elde edilen paralara gereksinimi yok. Avrupa ve Amerika Birleşik Devletleri’nde bu soru sürekli soruluyor. Neden bu ülkelerden sermaye kaçmıyor. Çünkü, bu ülkeler kayıtdışı ekonomi ve vergi konularına çok önem veriyorlar. Din ve iman konularında kimseye söz hakkı vermeyenler, çocuklarımızın geleceğini etkileyecek haksız kazanç, rüşvet, yolsuzluk ve suç ekonomisi konularında nedense sessiz kalmayı tercih ediyorlar.    

     Türkiye’de siyasetin önemli ölçüde devlet ihaleleri ile özelleştirme işlerinden beslendiği inkar edilemez bir gerçek olarak önümüzde duruyor. Hangi taşı kaldırsanız altından bir siyasetçi çıkıyor. Mahkemeler yolsuzluk ve rüşvet davalarıyla dolup taşıyor. “Anamı ağlatan kadı. Kimi kime şikayet edeyim” sözü dillere pelesenk olmuş durumda. Rüşvet ve yolsuzluk liginde dünya birinciliğine doğru hızlı bir şekilde ilerliyoruz. Çıkarılan mali ve idari aflarla da vergi kaçakçılığı ve yolsuzluklara prim vermeye devam ediyoruz.

     Nereden buldun sorusunun sorularak incelemeye başlanması çok önemli. Örneğin, birkaç dönem belediye başkanlığı yapan birisinin çocukları ve kardeşlerinin inşaat ve enerji sektöründe büyük yatırımlara giriştiğini tespit ediyorsunuz. Bu kişilerin önceki durumlarını incelediğinizde, doğru dürüst bir vergi ödemediklerini, önemli bir gayrimenkul ve menkul varlıklarının olmadığını öğreniyorsunuz. Peki, nasıl oluyor da bu kişiler milyonlarca dolarlık yatırımlara girişebiliyorlar. Elbette, işin sırrının belediye ihalelerinde olduğu biliniyor. “Bu kadar parayı nereden buldun” sorusu sorulsa ve paranın izi takip edilse herşey ortaya çıkacak. Alan memnun, satan memnun anlayışı ile işler kılıfına uydurularak, kirli ve kokuşmuş düzen devam ettiriliyor. Belediye Başkanlığına ilk defa aday olduğu dönemde seçim masraflarını bir döviz bürosuna faizle borçlanarak sağladığı parayla yürüten Belediye Başkanı da ellerini ovuşturarak gelecek yıllardaki rantın hesabını yapıyor. Bu bir senaryo. Ancak, okuyucuların düşüncelerini şimdiden hissedebiliyorum. Çevrelerinde, bu senaryoya uyan çok sayıda gerçek olduğunu düşünüyorlar.

     Toplumsal ahlakı yerle bir eden rüşvet ve yolsuzluk sorunu çözülmeden gelir dağılımında adaleti sağlama şansı yoktur. Türkiye’yi yönetenler bu sorunu çözmek zorundadırlar. Yetki ya da sorumluluklarını yerine getirmekte zaafiyet gösterenler veya dışına çıkanlar için kullanılan çok güzel bir halk deyişimiz vardır;

“Et kokarsa tuzlanır. Peki ya tuz kokarsa.”