Ahmet AKIN – Yeminli Mali Müşavir

     12 Haziran seçimlerinden sonra gündemin birinci sırasına yerleşeceği düşünülen yeni anayasa tartışmaları, Türkiye üzerinde nasıl bir oyun oynandığını ortaya koyuyor. Bu nedenle, korkulu rüya görmektense uyanık kalmak daha iyi olacak. 12 Eylül Anayasasının değiştirilmesi toplumun büyük bir kesiminin temel isteği. Anayasayı değiştireceğiz diye Türkiye Cumhuriyeti Devleti’ni parçalamak istemek vatan hainliğinden başka bir şey değildir. İnsanlarımızın özgürlüğü, ülkemizin bölünmesinden daha önemlidir diyerek, küresel sermayeye ve emperyalist güçlere karşı görevini yerine getirenler, hem insanlarımızın özgürlüğünü sağlayalım ve hem de ülkemizin bütünlüğünü koruyalım anlayışını neden görmemezlikten gelirler, anlamak mümkün değil. Elbette, demokrasiye inanıyorsak değişik düşüncelere de saygı göstermek zorundayız. Ancak, tartışma ortamında büyük bir adaletsizlik var. Sermaye gücünü elinde bulunduranlar kendilerine göbekten bağlı olan medya gücünü tek taraflı olarak yoğun bir şekilde kullanırken, bu görüşlere karşı çıkanların düşünceleri medyada yer almıyor.

     Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin üniter devlet yapısı ve bunun ayrılmaz bir parçası olan ulus devlet anlayışı, Avrupa Birliği ile Amerika Birleşik Devletleri’ni yıllardır rahatsız etmektedir ve bu ülkeler üniter devlet yapımızın yıkılması için ellerinden gelen herşeyi yapmaktadırlar. Bu amaçlarına ulaşabilmek için de değişik zamanlarda değişik yöntemlere başvurmaktadırlar. Bu şer odaklarının Türkiye’de ve Türkiye dışında her zaman işbirlikçileri olmuştur ve olmaya da devam edecektir. Siyasi partilerden, derneklere ve vakıflara, gönüllü kuruluşlara, medyaya, şirketlere, eğitim kurumlarına ve odalara kadar her kesimin içine giren ve onlara istediklerini yaptıran şer odakları zaman zaman da istedikleri başarıyı elde etmişlerdir. Şimdiki yeni araçları da yeni anayasa söylemleri. Tuzak kurulmaya başlandı. Ya bilgili ve uyanık olup, ulus devletimize sahip çıkacağız, ya da Devletimizin parçalanmasına göz yumacağız.

     Anayasamızın ikinci ve üçüncü maddelerinde yer alan hükümlerin kaldırılmasını isteyenlere açık yüreklilikle soruyorum: Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin demokratik ve laik bir hukuk devleti olmasından neden rahatsızlık duyuyorsunuz? Ankara’nın başkent, dilimizin türkçe, ulusal marşımızın “İstiklal Marşı” ve  bayrağımız ay yıldızından gurur duymuyor musunuz? Başkent Ankara’nın sizlere Atatürk Cumhuriyeti’ni hatırlattığını biliyoruz. Elinizden gelse İstanbul’u başkent yapacaksınız. Bizansı hatırlamak, kurtuluş savaşını hatırlamaktan daha çok işinize geliyor. Devletin resmi dilinin Türkçe olmasının, diğer ana dillerin varlığını inkar etmediğini bilmenize rağmen, ana dili öğrenmekle ana dilde eğitim arasındaki fark görmemezlikten gelinerek ayrılıkların körüklediği bilinmektedir.

     Cahillik, yoksulluk ve yolsuzluklar önlenmeden veya kabul edilebilir düzeye getirilmeden, düşünce ve ifade özgürlüğünün önündeki engeller kaldırılmadan atılacak her adım, sorunlarımızın daha da büyüyerek karşımıza çıkmasına neden olacaktır. Tüm bu sorunların çözümü için anayasanın baştan aşağıya değiştirilmesine gerek yok. Başka bir ifade ile sorunlarımızın varlığını anayasaya bağlamak ülkemizi yanlış yerlere götürecektir. Yönetim anlayışının değişmesi gerekir. İşçilere, öğrencilere ve memurlara orantısız güç kullanılırken, taş atanları ve tokat atanları görmemezlikten gelirseniz toplumun vicdanını yaralarsınız. Sadece, küçük yasal düzenlemeler yapılarak o kadar çok iyileştirmeler yapılabilir ki, her nedense bir türlü gerçekleştirilemiyor. Türkiye, merkezi yönetim anlayışından bir önce kurtularak güçlü yerel yönetimler yapısına kavuşmalıdır. Yerel yönetimlerin güçlendirilmesi kesinlikle bölgesel özerklik anlamı taşımaz. Bu konuda çok değişik görüşlerin olduğu biliniyor.

     Anayasayı değiştireceğiz diye, Türkiye Cumhuriyeti Devletini parçalamak isteyenlere alet olunmamak gerekir.