Ahmet AKIN – Yeminli Mali Müşavir

     Aziz Nesin’in “Zübük” adlı eserini bilirsiniz. Trajikomik bir hikayedir. Özünde ciddi bir toplumsal eleştiri taşır. Aziz Nesin hikayesini o kadar sade ve tatlı bir dilde yazmıştır ki, karşımıza çıkan karakterler Türk toplumuna ayna tutmaktadır. Aslında içimizde yaşayan gerçek karakterleri, bir roman karakterine dönüştürerek, onların dünya görüşlerini, yaşamdan beklentilerini, duygu ve düşüncelerini çok iyi tanımlamıştır.

      Zübük, ağzı çok laf yaptığı için, yalan üstüne yalan söylese de bir şekilde halkı tekrar tekrar kandırabilen düzenbaz ve erdemsiz bir karekterdir. Halk ise, kendisine fayda sağlamak için, kendilerini sömüren, aldatan insanlara göz yummayı kolay yol olarak seçmektedir.

      Geçenlerde, balık almak için balık pazarına gittiğimde, kalontor tipli (gösterişi seven, varlıklı kimse) birisi en az on kilo ağırlığında lagos balığı almak istedi. İri bir lagos balığı getirdiler. Tartı sonunda on kilodan birkaç yüz gram eksik geldi. Balıkçı, küçük bir balık daha koyarak on kiloya tamamladı. Müşteriye nasıl hazırlanmasını istersiniz diye sorulduğunda, kalontor tipli adam derhal cep telefonuna sarılarak kısa bir görüşme yaptı. Konuşmalardan anlaşıldığı üzere cep telefonuyla konuştuğu kişi bir genel müdürün sekreteriydi. Genel müdürün onayı alındıktan sonra, balığın dilim dilim kesilmesine karar verildi. Daha sonra buzlar içinde ambalajlanan balıklar, Ankara’ya rahatlıkla gönderilebilecekti. On kiloluk lagos balığı kafama takılmıştı. Dayanamadım kalontor tipli adama sordum: Neden on kilo? Üçer kiloluk üç tane balık olmazmıydı. Yanıtı çok ilginçti: Efendim, genel müdürümüzün (Bakanlık adını yazmaya gerek yok) dizlerinde sürekli bir ağrı varmış. Geçen hafta bir Almanya seyahatinde edindiği bilgiye göre, dokuz-on kiloluk lagos balığında bulunan bir yağ bu tip eklem ağrılarına çok iyi geliyormuş. Küçük lagoslarda bu yağın oluşmadığı, ancak, dokuz-on kiloya çıktığı zaman bu yağın ortaya çıktığı bilgisini verdi. 

     Bu arada, lagos balığı hakkında küçük bir bilgi vereyim. Siz boşverin lagosun dokuz-on kilo olmasını. İyi lagos, derin kumluklara dalan gözleri basınçtan pörtlemiş (dışarıya doğru fırlamış) olanıdır.

     Bir başka başımdan geçen bir olayda ise, öğlen otobüsü ile Ankara’ya gidiyordum. Aksaray’a yaklaşık bir saat mesafe varken, arka sıralardan orta yaşlı bir adamın sesi duyuldu. “Şoför efendi müsait bir yerde durur musun. İkindi namazımı eda edeceğim.” Şoförün yanıtı ise şöyle oldu: “Hacca gitmiyoruz beyefendi Ankara’ya gidiyoruz. Biraz sonra mola vereceğiz o zaman halledersin.” Orta yaşlı yolcu ise, namazını kazaya bırakamayacağını, ağır hastalık haricinde hocasının izin vermediğini söyledi. Yine dayanamadım ve orta yaşlı yolcuya dedim ki: “Kardeşim, ben uçakla seyahat ederken çok görüyorum. Oturdukları yerde namazını kılıp dualarını okuyan müminler var.” Orta yaşlı adam: “Ama benim abdestim yok” diye yanıt verince, diğer yolcular birbirlerine bakarak fısıldaştılar.

     Şimdiki “Zübükler” harika. Bu zübükler eski zübüklere benzemiyor. Kendileri için doğruyu göremeyen halkın, yeni nesiller için de, kendi çocukları için de doğruyu nasıl görecekleri gerçeği bir kabus gibi önümüzde duruyor.

     Bir akıl hastanesinde deliler sırayla bahçe duvarındaki küçük bir delikten sürekli dışarıya bakıyorlarmış. Delileri izleyen doktor merak etmiş. O da delikten dışarı bakmış ve delilere dönüp, “Ben hiçbir şey göremedim, siz ne görüyorsunuz?” diye sormuş. Delilerin yanıtı ise, “Biz de hiçbir şey göremiyoruz” olmuş. Bakmak her zaman görmek değildir. Görmek için bakmak gerekir.