Ahmet AKIN – Yeminli Mali Müşavir

     Osmanlı’nın Anadolu’ya bıraktığı cehalet ve yoksulluk mirası Türkiye’yi bir kurt gibi için için kemiriyor. 1950 yılında başlayan Demokrat Parti iktidarına kadar dengeli ve borçsuz olarak yürütülmeye çalışılan kalkınma hamleleri, Menderes’in Başbakanlığı ile birlikte adeta bir soygun ve yağma dönemine dönüştü. Oyun aynı oyun. Sadece aktörler değişiyor. Aynı oyunun oynandığı fark edilmesin diye de, sahne ve kostümlerle göz boyanıyor. Etkili bir bağımsız değişken olarak da dini değerler serpiştiriliyor.

     Altmış yıldır devam eden bu soygun düzeni gelir dağılımındaki adaletsizliği ile kabul edilemez bir hal aldı. Kendisi borç batağı içinde yüzen hazine, vatandaşını da aynı havuzun içinde boğmaya çalışıyor. Rüşvet ve yolsuzluk atbaşı gidiyor. Büyük kentlerin varoşlarında yaşayanların eskiden işleri ve sendikaları vardı. Şimdi ise, tarikatları, cemaatleri ve vakıfları  var. Toplumun yaşamına dağıtılan kin ve intikam tohumları yeşermeye başladı. Kindar ve dinci bir gençlik yetiştirilmeye çalışılıyor. AKP ile MHP’nin “kim daha dinci” yarışı hızla devam ediyor. Önümüzdeki ayların gündemi şimdiden belli oldu:  “Peygamber efendimizin hayatı, arapça, Kuran-ı Kerim, kürtçe eğitim, türbanlı bayanlar kot pantolon giymeli mi, rant ekonomisinden nasıl pay kapılır, yandaşlık ve yardakçılığın püf noktaları nelerdir”. Siyasi ve ekonomik rant elde edebilmek için dinimizi kullanmaktan hiç çekinmiyorlar. Yakında, Anıtkabir arazisini kentsel dönüşüm projesi kapsamına alırlarsa hiç şaşırmam.

     Türkiye’deki teşvik sistemi de rant düzeninin bir parçası. Bugüne kadar uygulanan teşvik sistemlerinin sonuçları ölçülmeden, artıları ve eksileri belirlenmeden yeni bir teşvik sisteminden ekonomiye fayda beklemek aldatmacadan başka bir şey değildir. Her yeni teşvik sistemi açıklandığında “ekonomi uçacak, ekonomi patlama yapacak” demeçlerinden geçilmez. Halbuki gerçek anlamda yapılan şudur:  Önce kaynak aktarılacak kanallar belirlenmekte, daha sonar da paylaşım yapılmaktadır. İthalata olağanüstü paralar ödüyoruz diyerek ithal ikamesi ile yola çıkanların kalite, marka ve verimlilik faktörlerinden haberleri yok anlaşılan. Arsa, ucuz kredi, vergi, enerji ve istihdam desteği sağlanarak kaynakların paylaştırılması sonucunda muhtemelen şu şekildeki bir tabloyla karşılaşacağız: Kaynakların çoğu daha karlı yerlere aktarılacak, yerinde kullanılanların büyük bir çoğunluğu başarısız olacak, başarılı olanlar ise uluslararası markalara satılacaktır. Teşvik uygulamaları hiçbir şekilde denetlenmediği ve sonuçları ölçülmediği için olan yine gariban halka olacak, bir şekilde fatura onlara ödettirilecektir. Kullanılacak yöntem de bellidir. Hazinenin borçlanması yetmezse, dolaylı vergiler yoluyla halkın sırtına bindirilecektir.

     Başarılı bir ekonomik sistemin oluşturulması için “Araştırma-Geliştirme” bütçesinin büyüklüğü ve yapısı çok önemlidir. AR-GE ise doğrudan eğitimin kalitesi ile ilgilidir. Son açıklanan Yükseköğrenime Geçiş Sınavında (YGS)  Matematik testinden sekiz yüz yetmiş bin adayın sıfır çektiği açıklandı. Bu bir utanç tablosudur. Bu çocuklar hangi liselerden mezun olmuşlardır?, diplomalarını nasıl almışlardır?, hangi gerekçelerle eğitimde geri kalmışlardır? sorularının yanıtı merak edilmektedir.

     Geçenlerde okuduğum bir haberde Hollanda Başbakanı’nın, Cumhurbaşkanı ile görüşmeye bisikletiyle gidip geldiğini öğrenince aklıma bizim Başbakan geldi. Bizimki, Cumhurbaşkanı ile görüşmeye bir koruma ordusuyla gidiyor. Neredeyse, uçaklar ve tanklar da eşlik edecek. Başbakanımıza Allah uzun ömürler versin. Geceleri huzurlu bir şekilde uyuduğunu sanmıyorum. Halkı, korku ve baskı hukukuyla yönetmeye çalışanlar korku içinde yaşamaya mahkumlardır.