Ahmet AKIN – Yeminli Mali Müşavir

     2012’nin son gününde Ankara’da kaleme aldığım bu yazının başlığının önemli bir hatırası var. Önce mutluluğun ne olduğunu kısaca açıklamaya çalışalım: Mutluluğun ne olduğu anlatmak için o kadar çok söz söylenmiş ve yazılmıştır ki, kitaplara sığmaz. Bana göre mutluluk, “Gözlerimizin gönlümüzce ve yüreğimizle beraber gülümsediği andır”. Bu yazıyı okuyan dostlarımız, bir cümle ile mutluluktan ne anladıklarını yazıp göndererek katkıda bulunabilirler.

     Şiirlerle anlatılmıştır “MUTLULUK”:

BAZEN BİR SEVGİDİR, BAZEN BİR BAKIŞ AÇISI, YERİ GELİNCE GÜLÜŞMEDİR

O, CANA CAN KATAR, YÜREĞE SU SERPER, GÖNÜLLERE TAHT KURAR

HAYATA ANLAM KATAR, TANIMI YOKTUR ONUN, SÖZLERLE ANLATILMAKLA BİTMEZ

ÇÜNKÜ O HAYATTIR…

     Yıllar önce, Mersin Ticaret Lisesi öğretmenlerimden rahmetli Ertuğrul Çiftçi ile o zamanki büromun yanında olan doktor muayenesinde karşılaştığımda aramızda şöyle bir sohbet geçmişti: “Bak, Akın dedi; Bizler yaşlılık dönemine girdik. Çok güzel günlerimiz oldu. Sana şunu söyleyebilirim, hayatta sürekli mutluluk yoktur, mutlu anlar vardır, işte bu mutlu anların kıymetini bilin”. Bu sözlerden çok etkilenmiştim ve yaşamım boyunca da hiç aklımdan çıkarmadım.

     Beni mutlu eden olaylar üst üste geldiğinde isterim ki, aralarda bazı küçük aksaklıklar olsun. Örneğin; yeni bir ev alıyorsunuz, çocuğunuz üniversite sınavında çok yüksek puan çekiyor ya da tuttuğunuz takım şampiyon oluyor ve siz sürekli mutlu günler yaşıyorsunuz. İşte, bu mutlulukların arasına küçük arızalar girmesinin işe yaradığını düşünürüm. Örneğin: otoparkta arabanız çizilmiştir, gözünüzde arpacık çıkmıştır, evinizde birdenbire buzdolabının motoru yanmıştır ya da uçağı kaçırmış olabilirsiniz. Sanki, bu küçük üzücü olayların, büyük üzüntülerin önünü kestiği duygusunu yaşarım. 

      Nazım Hikmet’in, "mutluluğun resmi" arayışlarına ilham olan unutulmaz şiirini yazmadan olmaz:

Mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin?
İşin kolayına kaçmadan ama

Gül yanaklı bebesini emziren
melek yüzlü anneciğin resmini değil

Ne  mavi yosunlu akvaryumda yüzen kırmızı balığın
ne de  al çeperli elmanın

1961 yaz ortasındaki Küba’nın resmini yapabilir misin?

Çok şükür, çok şükür
bugünleri de gördüm
ölsem gam yemem gayrinin
resmini yapabilir misin üstad?

(NOT:Resmin gerçek sahibi Dianne Dengel)

Hani dedik ya mutluluk “Gözlerimizin gönlümüzce ve yüreğimizle beraber gülümsediği andır”. O zaman, hep birlikte gülelim:

Adam doktorun karşısında biraz da mahcup biçimde: 
- Maalesef artık kocalık görevlerimi yerine getiremiyorum, demiş. Bir cinsel güçsüzlük içinde hissediyorum kendimi. Acaba benim durumuma bir çare bulunabilir mi?.. 
Doktor: 
- Viagra, demiş, duymadınız mı Viagra diye bir hap çıktı. Tahtakale’de tanesi 20 dolardan satılıyor. Hemen Viagra’ya müracaat... 
Adam mutluluktan uçarak çıkmış muayenehaneden. Doğru Tahtakale’ye... Tesadüf bu ya... 
Doktor bir hafta sonra aynı adama yolda rastlamış... 
- Ne oldu beyefendi nasıl sonuç? Karınız artık memnun mu? 
- Bilmem, demiş adam, daha eve gitmedim ki...