Antidemokratik hükümler içeren seçim yasası ile siyasi partiler yasası çoğulcu ve demokratik bir çerçeveye kavuşturulmadan yapılacak olan her seçim yeni sorunları da birlikte getirecektir. Gerek yüzde 10 seçim barajı ve gerekse siyasi partilerdeki liderler sultası sorunları çözülmeden adaletli bir seçimden bahsedebilmek olanaklı değildir. Görüldüğü kadarıyla Türkiye önümüzdeki yıl yapılacak genel seçimlere bu yasalarla gidecek. Liderler tarafından atanan ve zorunlu olarak halk tarafından onaylanan milletvekili listeleri yeni meclisi oluşturacak. Yani, TÜSİAD’ın belirttiği gibi meclisteki Erdoğan’ların, Baykal’ların ve Bahçeli’lerin sayıları yeniden belirlenecek. Ve bizler de bunun adına demokrasi diyeceğiz. Aslında bu konu ile ilgili olarak hiç görüş bildirmemek en doğrusu. Ancak yine de bazı görüş ve önerileri kamuoyuna sunmanın önemli yararları olabilir.
Bugün itibariyle Cumhuriyet Halk Partisi’nin Türkiye’deki 81 ilin 36’sında milletvekili yok. Bu illerin toplam milletvekili sayısı 150 milletvekili. Ağrı (5), Aksaray (3), Batman (4), Bayburt (2), Bingöl (3), Bitlis (3), Bolu (3), Çankırı (2), Diyarbakır (11), Düzce (3), Elazığ (5), Erzurum (6), Gümüşhane (2), Hakkari (3), Iğdır (2), Karabük (2), Karaman (2), Kars(3), Kastamonu (3), Kırıkkale (3), Kırşehir (2), Kilis (2), Kütahya (5), Mardin (6), Muş (4), Nevşehir (3), Niğde (3), Osmaniye (4), Rize (3), Sakarya (7), Siirt (3), Şanlıurfa (11), Şırnak (4), Tunceli (2), Van (7) ve Yozgat (4) milletvekili. Doğu ve Güneydoğu illerinin çoğunlukta olduğu bu illerdeki tablo değişmediği sürece, CHP geride kalan 400 milletvekilinden pay almak durumunda kalacaktır. Kaldı ki, 2007 yılındaki genel seçimlerde aynı tablo ile karşı karşıya kalınmıştır. Bugünkü duruma baktığımızda 2007 seçimlerinden hiç ders alınmadığı görünüyor. Türkiye’nin her köşesinden oy alamayan bir partinin de iktidar partisi olma şansı hayalden başka bir şey değildir. Tabii, iktidar olma hedefi bulunmayanlar için söyleyecek bir sözümüz olamaz. İstanbul, Ankara ve Bursa gibi büyük şehirlerde gözle görülür bir oy artışı olan CHP’nin bununla yetinmesi çok büyük bir hata olur. Çünkü, genel seçimlere katılacak olan tüm partilerin bundan sonraki değerlendirmelerini, Mustafa Sarıgül’ün liderliğindeki Türkiye Değişim Hareketi’nin varlığına göre yapmaları gerekmektedir. Daha partileşmeden birmilyona yakın üyeye kavuşan, Türkiye’nin 81 ilinde ve ilçelerinde ciddi bir şekilde örgütlenen ve Türkiye’nin değişik bölgelerinde binlerce kişinin katıldığı toplantılar düzenleyen bir siyasi hareketin başarı şansı göz ardı edilmemelidir. Halkın ilgisinin her geçen gün arttığı Türkiye Değişim Hareketi, iktidar ve muhalefetten memnun olmayan seçmen kitlesi tarafından da çıkış yolu olarak görülmektedir.
Sağda ve solda “aman oylar bölünmesin” propagandasına aldanarak oy kullanmanın ne kadar yanlış olduğunu daha önce yapılan seçimlerde gördük. Yüzde 10 barajını aşma şansı olan her parti ya da birleşmiş partiler, “aman oylar bölünmesin” propagandasının aksine özgürce desteklenmelidir. Barış ve Demokrasi Partisi’nin bağımsız adaylarla seçimlere girmek zorunda bırakılacağı seçimlerde, bu partinin iddialı olmadığı illerdeki seçmenlerinin tercihi 2007 seçimlerinde büyük ölçüde Adalet ve Kalkınma Partisi’nden yana olmuştu. Bu tercih de, Adalet ve Kalkınma Partisi’ne büyük katkı sağlamıştı. 2011 seçimlerinde de bu oyların aynı doğrultuda kullanılacağı söylenmektedir.
Türkiye’nin en önemli sorunları olan işsizlik, yoksulluk ve yolsuzluk sorunlarını, Anayasa değişikliği ile gündemden çıkaran iktidarın, muhalefetin de kafasını karıştırdığı görülmektedir. Unutulmaması gerekir ki gündemi belirleyen iktidarlar seçim sonuçlarında da başarıyı yakalayabilmektedir.
